Omschrijving
Algarve, Albufeira, gastenhuis met 10 slaapkamers met eigen badkamer, uitzicht op zee, dichtbij het centrum van Albufeira, golfbanen van Vilamoura, het strand van Falésia
Boetiekachtige villa Gastenhuis met 10 slaapkamers met eigen badkamer, gelegen in Branqueira, Albufeira, speciaal gebouwd voor kwaliteit toeristische verkenning. Uitstekende bouwkwaliteit, waarbij gebruik is gemaakt van de nieuwste generatie materialen en een zeer goed niveau van ondersteuningsapparatuur voor domotica.
Goed ingericht en uitgerust waarbij de decoratie hoofdzakelijk gericht was op het bieden van het welzijn en comfort van alle gasten. Een essentiële factor voor de uitstekende bezettingsgraad van de kamers in dit pension het hele jaar door.
Landelijk gebied gelegen aan de poorten van de stad, extreem rustig en profiteert ook van de landelijke en maritieme geuren die door de zuidelijke wind uit de zee worden meegebracht .
De internationale luchthaven van Faro ligt op ongeveer 30 minuten afstand, via goede en veilige wegen.
Gelegen op ongeveer 10 minuten van de golfbanen van Vilamoura en de Sheraton Pine Cliffs, met uitzicht op zee, bevindt dit apparaat zich in een bevoorrechte positie voor iedereen. die graag genieten van alles wat de regio haar toeristen te bieden heeft, zoals: prachtige stranden, uitstekende golfbanen en tenniscentrum, wandel-, fiets- of wedstrijdtrainingen, winkelgebieden, restaurants en uitgaansgelegenheden, safari's naar het binnenland van de Algarve, het ontdekken van alle rijke gastronomie van de regio en een bezoek aan het hele Algarve-gebergte.
De oorsprong van Albufeira is onbekend, maar alles wijst erop dat de regio al in de prehistorie bevolkt was en dat de plaats waar de stad nu staat een paar eeuwen vóór onze jaartelling zou hebben gelegen , een belangrijke nederzetting met zijn zeehaven.
De oorspronkelijke nederzetting werd bezet door de Romeinen, die het de naam Baltum gaven. Ze introduceerden een gecentraliseerde administratieve organisatie en ontwikkelden intense landbouw- en commerciële activiteiten. Ze bouwden aquaducten, wegen en bruggen waar vandaag de dag nog steeds sporen van zijn.
Het toponiem Albufeira komt van de Arabische naam Al-buhera, wat zeekasteel betekent, een reden die verband zou kunnen houden met de nabijheid van de oceaan en/of de lagune die zich in het centrum van de stad heeft gevormd. De Arabieren bouwden stevige verdedigingswerken, waardoor het bijna onneembaar werd, wat tot op zekere hoogte niet ongegrond was, omdat Albufeira een van de pleinen was die de Arabieren het langst in hun macht hielden. Opvallend was de ontwikkeling van de landbouw en de introductie van nieuwe technieken en nieuwe gewassen. De Arabieren gebruikten al ploegen en kunstmest, evenals schoondochters om water uit putten te halen. Ze introduceerden nieuwe irrigatiesystemen in de velden, waarbij dammen en levada's werden benadrukt, waardoor onbebouwde gebieden werden omgevormd tot moestuinen en boomgaarden.
Toen D. Afonso III de troon bezette, was een deel van de Algarve al in christelijke handen gevallen. Tempeliers en Hospitaalridders, militaire orders die hielpen bij de Reconquista, doorkruisten regelmatig de landen die nog onder Arabische heerschappij stonden, maar stopten altijd voor de sterke muren van Albufeira. Pas na de verovering van Faro werd de situatie in Albufeira onhoudbaar.
Omsingeld door vijanden aan alle kanten viel het plein in handen van D. Afonso III, die het onmiddellijk schonk aan de Orde van Aviz.
De Moren Zij werden op zo'n manier vervolgd dat alleen degenen die aan de woede van de overwinnaars ontsnapten, ontsnapten en hun toevlucht zochten in een grot, genaamd Cova do Xorino, gelegen onder de rotsen die de stad aan de zuidkant afbakenden.
Tijdens het bewind van D. Manuel I De stad had haar vroegere belang teruggekregen, toen deze vorst haar op 20 augustus 1504 een charter verleende.
Albufeira was een van de steden in de Algarve die het meest werd gestraft door natuurrampen. Maar het was de aardbeving die de meeste schade veroorzaakte. De zee viel de stad binnen met golven die een hoogte van 10 meter bereikten, waardoor bijna alle gebouwen verwoest werden. Slechts 27 huizen stonden nog overeind en deze waren erg verwoest.
De Hoofdkerk, een oude Arabische moskee aangepast voor de christelijke eredienst, waar de bevolking naartoe trok toevluchtsoord, dat om genade vroeg, stortte in en veroorzaakte 227 slachtoffers. Na deze aardbeving bleef de hele Algarve hevige schokken ondergaan tot 20 augustus van het daaropvolgende jaar, wat niet belette dat de wederopbouwwerkzaamheden op bevel van bisschop D. Francisco Gomes de Avelar onmiddellijk begonnen.
In 1833, tijdens de oorlog tussen absolutisten en liberalen werd Albufeira omsingeld en aangevallen door de soldaten van Remexido: een absolutistische volksleider die de stad diep beschadigde en een groot aantal inwoners executeerde.
In de eerste decennia van de 20e eeuw was er een sterke toename van de export van vis en gedroogd fruit. De stad had toen vijf fabrieken waar 700 tot 800 mensen werkten, voornamelijk vissersvrouwen.
Van 1930 tot 1960 waren er tijden van achteruitgang: visvallen werden verwoest, fabrieken gesloten, boten verdwenen en veel huizen werden verlaten. De bevolking werd gehalveerd en de visserij werd opnieuw een activiteit voor het levensonderhoud.
Aan het begin van de jaren zestig zagen we de geboorte van het toeristische fenomeen. Albufeira was gewild bij nationale toeristen, maar het waren vooral de Engelsen die het bezochten. bloeide.
In de jaren tachtig was er een enorme stedelijke bloei, waarbij de stad naar het oosten groeide, waar de meeste administratieve diensten werden overgedragen, inclusief de gemeenteraad.
1 / 40
2 / 40
3 / 40
40 / 40
